امروز سالگشت سرایش «دوباره می‌سازمت وطن» از زنده‌نام سیمین بهبهانی است. این شعر در ۲۰ اسفندماه سال ۱۳۶۰ با یاد سیمین دانشور سروده و به او تقدیم شده است.
برچسب: سیمین بهبهانی
سیمین بهبهانی: دلم گرفته ای دوست (هوای گریه)
شعر «دلم گرفته» را «سیمین بهبهانی» در اردیبهشت ۱۳۶۱ سروده است. امسال [۱۴۰۱] چهل سال از عمر این سروده می‌گذرد.
سیمین بهبهانی: ترانه‌سرای توانا
زمانی هم عده‌ای از اهل ادب بر این باور بودند که «سرودن شعر برای ترانه‌‌شدن» کسر شأنِ شاعر است. این شاید از آن طعنه‌ی ایرج میرزا می‌آمد که به عارف قزوینی گفت: «تو شاعر نیستی، تصنیف‌سازی!»
سروده‌های سیمین بهبهانی در ترانه‌های ایرانی
سیمین بهبهانی را بیشتر با غزلهایش به یاد می‌آوریم. او اما در دوره‌ای از فعالیت‌های هنری خود ترانه هم سروده است. [در اینجا بشنوید.] جز این اما ترانه‌هایی هم هستند که حاصل ذوق‌ورزی آهنگسازانی است که با بهره از اشعار چاپ‌شده‌ی او ساخته‌اند. نمونه‌هایی از این ترانه‌ها را در جعبه موسیقی زیر بشنوید.
سیمین بهبهانی: یک متر و هفتاد صدم (صدای شاعر)
سروده‌ی «یک متر و هفتاد صدم» به شکلی اعلام حضور شاعر نه تنها در عرصه‌ی شعر معاصر ایران که تاکید او بر زن بودن و حقوق شهروندی‌اش است. سیمین بهبهانی این شعر را در مصاحبه‌‌های تلویزیونی نیز دکلمه کرده است. در کلیپ زیر سه نمونه از آن اجراها را بشنوید و ببینید.
سیمین بهبهانی: فرمان‌پذیر آتش باش! (صدای شاعر)
فرمان‌پذیر آتش باش
(هی قرص، هی دوا، ول کُن)
سروده و صدای: سیمین بهبهانی
سیمین بهبهانی: دیوانگی (صدای شاعر)
دیوانگی
(یارب مرا یاری بده)
شعر و دکلمه: سیمین بهبهانی
خواننده: پوران شاپوری
سیمین بهبهانی: دوباره می‌سازمت وطن (مجموعه ترانه‌ها)
«دوباره می‌سازمت وطن»
سرودهٔ: سیمین بهبهانی
آهنگ‌ساز: داریوش اقبالی
تنظیم آهنگ: اریک آرکانت
ترانه‌خوان: داریوش اقبالی
ادامه خواندن سیمین بهبهانی: دوباره می‌سازمت وطن (مجموعه ترانه‌ها)
یادنامه‌ی «سیمین بهبهانی»
«. . . اگر خواستند بنویسند، باید بنویسند: «سیمین بهبهانی ۱۳۰۶ ـ . . .». تنها آرزویم این است که تا ذهنی پُربار و دست‌وپایی با توانِ کار دارم. قسمت نقطه‌چین مشخص شود . . .»
(برگرفته از شب شعرخوانی سیمین بهبهانی، ۲۹ آبان‌ماه ۱۳۷۵، کُلن، آلمان)
سیمین بهبهانی: صفحه‌ی لاکی (نگاهنگ)
« صفحهٔ لاکی »
صفحۀ عتیقۀ لاکی، کو وسیله‌یی که بخواند؟
با نگارۀ سگ و بوقش، حیف اگر خموش بماند
این سگ نشسته به زانو، گو بلاید از سر نیرو
یار غار عهد کُهن را، بل ز خواب خوش بپراند