موسم گل
شعر: حسن وحید دستگردی
آهنگ: موسی معروفی
خواننده: قمرالملوک وزیری
موسم گل، دوره‌ی حُسن
یک دو روز است در زمانه
ای به دل‌آرایی به عالم فسانه
ای که ز تو مانده نکویی نشانه
خاطر عاشقان را میازار
خوش نباشد ز معشوقه آزار
گر بسوزد شمع و پروانه را با زبانه
چون شود روز، شمع و شب را نبینی نشانه
می‌کُنی صید، مرغِ بسته
می‌زنی سنگ، بر شکسته
می‌کُشی با تیغ ستم یارِ خسته
خسته‌دلان یکسره در خون نشسته
خویش و سوزی و بیگانه‌سازی
نیست چو آیینِ عاشق‌نوازی
تیرِ عشقت، ای که در سینه‌ی ما نشسته
رحمتی کُن با دلِ عاشقِ زار و خسته
* * *