شعر و دکلمه: شهیار قنبری
آهنگ: اسفندیار منفردزاده
ترانه‌خوان: شهیار قنبری
چهارم اردیبهشت، سالگشت گشایش رادیو ایران
چهارم اردیبهشت ماه مصادف است با سالگشت تاسیس اولین ایستگاه رادیو به سال ۱۳۱۹ در ایران. میانسالگان ما از رادیو و برنامه‌های مخلتف آن خاطره‌های بسیار دارند. روزگاری که رادیو جایگاهی خاص در گذر ایام و روزهای ما داشت.
شهیار قنبری: کودکانه (باز آفرینی ۱۳۹۳)
کودکانه (بازآفرینی سال ۱۳۹۳)
شعر، دکلمه، اجرا: شهیار قنبری
موسیقی: اسفندیار منفردزاده
تنظیم آهنگ: اتابک سهیلی
بر شیشه‌ها آشوب شبنم است (نگاهنگ)
بر شیشه‌های پنجره آشوب شبنم است.
ره بر نگاه نیست تا با درون درآئی و در خویش بنگری
* * *
آثار «احمد شاملو» در سایت «راوی حکایت باقی»
* * *
احمد شاملو: ترانه‌ی همسفران (مجموعه ترانه‌ها)
ترانهٔ همسفران سروده‌ی کوتاهی‌ست از احمد شاملو در سال ۱۳۵۹که در مجموعه‌ی ترانه‌های کوچک غربت به‌چاپ رسیده. این شعر اما با همین کوتاه و مختصر بودنش تا امروز دو اجرای ترانه‌ای شده است.: یکی با صدای سهیل نفیسی در آلبوم ری‌را، و دیگری با اجرای لیلا محمدی.
فروغ فرخزاد: غزل (در استقبال از غزل هوشنگ ابتهاج)
غزل (در استقبال از غزل هوشنگ ابتهاج ـ سایه)
فروغ فرخزاد
(مجموعه ترانه‌ها)
ادامه خواندن فروغ فرخزاد: غزل (در استقبال از غزل هوشنگ ابتهاج)
هوشنگ ابتهاج: زندگی (صدای شاعر)
یادی از «ثمین باغچه‌بان»
از «جبار» (پدر) و «ثمین» (پسر) باغچه‌بان در سایت «راوی حکایت باقی»
● بابا برفی (جبار باغچه‌بان) داستان کودکان ۱۳۴۹ (شنیداری)
● بابا برفی (جبار باغچه‌بان) داستان کودکان ۱۳۴۹ (نوشتاری)
● هرگز نمیرد آن‌که دلش زنده شد به عشق (تجلیلی از جبار باغچه‌بان)
● نوروزها و بادبادک (ثمین باغچه‌بان) داستان کودکان ۱۳۵۴ (نوشتاری)
● رنگین کمون (ثمین باغچه‌بان) مجموعهٔ شنیداری ـ نوشتاری ده ترانهٔ کودکان
* * *
بازگشت به فهرست یادگارهای ماندگار دکتر «هادی شفائیه»
* * *
خاطره‌ی سفره‌ی عید مادر (هوشنگ حسامی)
. . . و سال را همچنین با یاد عزیزانی که جایشان خالی، اما گرمی حضورشان در یاد و خاطرات ما زنده و روشن است به پایان می‌بریم. یاد آن‌هایی که دوست می‌داریم و داشتیم‌شان و امروز کنارمان نیستند؛ گرامی.
« . . . دیگر بچه‌ها را نمی‌دانم. ولی من حالا چند سالی است که به یاد مادر، گل سرخی را کنار کاسۀ ماهی‌های سرخ می‌گذارم و وقتی سال تحویل می‌شود گل را می‌بوسم. و عجیب است که بوی مادر می‌دهد.»
* * *
با صدای «پریسا» از قلب حافظیه تا «سوته‌دلان»
یاد آوردن پریسا (فاطمه واعظی) شاید برای خیلی‌ها تصویری از او پوشیده در لباس ساده و سفیدرنگ با موهایی صاف باشد که بر بلندای پله‌های حافظیه در میان حلقهٔ مردان نوازنده‌ٔ موسیقی ایرانی نشسته است. نگینی روشن در شبی از شب‌های جشن هنر شیراز در نیمهٔ دههٔ پنجاه.