از شاعران معاصر بوده‌اند کسانی که پیش از مرگ برای سنگ مزار خود شعری سرود‌ه‌اند. پروین اعتصامی، (این که خاک سیهش بالین است، اختر چرخ ادب پروین است)، ایرج میرزا، (این که خفته است در این خاک منم، ایرجم ایرج شیرین‌سخنم)، رهی معیری (در اینجا شاعری غمناک خفته، رهی در سینه‌ی این خاک خفته).
شاعرانی هم هستند که به انتخاب بازماندگانشان قطعه شعری از سروده‌های او را بر سنگ مزارش حک کرده‌اند. سهراب سپهری (به سراغ من اگر می‌آیید . . .)، فروغ فرخزاد (اگر به خانه‌ی من آمدی ای مهربان برای من چراغ بیاور . . .)، منوچهر آتشی (من می‌روم تا شاخه‌ای دیگر بروید)، حمید مصدق (از ما به مهربانی یاد آرید.)
در میان خوانندگان آواز و ترانه هم هستند درگذشتگانی که بر سنگ مزار آنها یکی دو بیت از ترانه‌ای که خوانده‌اند نقش بسته است. تا آنجا که من دیده‌ام یکی سنگ گور منوچهر سخایی است (پرستویی شد و پرپر زنون رفت، به صحراهای بی‌نام‌ونشون رفت) [شعر: سیروس آرین‌پور، آهنگ: عطاالله خرم]، و دیگری «قمرالملوک وزیری» که دو بیت از تصنیف «آتش دل» بر سنگ مزار او حک شده است. (آتشی در سینه دارم جاودانی، عمر من مرگی‌ست نامش زندگانی) [شعر: پژمان بختیاری، آهنگ: مرتضی نی‌داود].
از قمرالملوک وزیری در این سایت:
● تصنیف «جان من»
● تصنیف «آتش دل»
● تصنیف «قلب مادر»
● تصنیف «مرغ سحر»
● تصنیف «موسم گل»
● تصنیف «زن در جامعه»
● تصنیف «در ملک ایران»
● تصنیف «امان از این دل»
● تصنیف «شاه من، ماه من»
● تصنیف «اکنون که مرا وضع وطن»
● تصنیف «بهار است و هنگام گشت»
● تصنیف «عاشقی محنت بسیار کشید»
● عکسی از «قمر» در پیشواز از مرگ (عکاسخانه محمدجعفر خادم)
* * *