عطاالله خرم در مقام آهنگساز با بسیاری از ترانه‌سرایان دوران خود همکاری داشت و خوانندگان مشهوری کارهای او را اجرا کرده‌اند. در آن سالها اما ترانه‌هایی که او بر سروده‌های پرویز وکیلی و صدای ویگن ساخت از محبوب‌ترین و در سالهای بعد مشهورترین آثار او به حساب می‌آیند.
در جهان موسیقی اما گاهی آهنگ ترانه‌ای چنان از حسن استقبال عمومی برخوردار می‌شود که در کشورهای دیگر هم ترانه‌سرایی به زبان خود شعری بر همان آهنگ می‌گذارد و خواننده‌ای آن را اجرا می‌کند. این ترانه‌ها نزد اهل موسیقی Cover نامیده می‌شود.
فرهاد مهراد
۲۹ دی ۱۳۲۲ ـ ۹ شهریور ۱۳۸۱
امروز (۹ شهریور) مصادف است با بیستمین سال درگذشت «فرهاد مهراد»، مردی که با صدایی تلخ می‌خواند و یادش در خاطرات ما شیرین و روشن است.
«تنها صداست که می‌ماند»
با یاد استاد «منوچهر اسماعیلی» که از جهان فانی درگذشت و صدای ماندگارش را برای ما باقی گذاشت.
هوشنگ ابتهاج (ه. الف. سایه)
ششم اسفند ماه ۱۳۰۶ ـ ۱۹ مرداد ۱۴۰۱
امروز ششم مرداد ماه، سالگشت زادروز شهیار قنبری، ترانه‌سرای معاصر است. مجموعه دکلمه‌هایی از ترانه‌‌سروده‌هایش را با صدای شاعر، و چند خاطره‌ی جالب از همکاری‌هایش با آهنگ‌سازان به‌نام و خوانندگان نام‌آشنا بشنوید.
بسیاری شعر «در این بُن‌بست» را با بیت ترجیح‌بند آن «روزگار غریبی‌ست نازنین!» می‌شناسند. «احمد شاملو» این شعر را ۴۳ سال پیش، در چنین روزی سروده است. (۳۱ تیرماه ۱۳۵۸). شگفتا که ششصد هفتصد سال پیش از شاملو همین حیرت از وضع روزگار را «حافظ» هم داشته است. «دهانت را می‌بویند.» (پنهان خورید باده که تعزیر می‌کنند)؛ «مبادا که گفته باشی دوستت دارم.» (گویند رمز عشق مگوئید و مشنوید!)، «عشق را کنار تیرک راهبند تازیانه می‌زنند.» (ناموس عشق و رونق عشاق می‌برند). و عجبا که در زمانهٔ ما نیز چو نکو بنگری! می‌بینی روال روزگار هنوز هم بر همان منوال است که بود و چه بسا غریب‌تر هم. این شعر را با صدای احمد شاملو و در چند اجرای ترانه‌ای بشنوید.
ادامه خواندن احمد شاملو: روزگار غریبی‌ست نازنین! (صدای شاعر)
شعر «دلم گرفته» را «سیمین بهبهانی» در اردیبهشت ۱۳۶۱ سروده است. امسال [۱۴۰۱] چهل سال از عمر این سروده می‌گذرد.
همکاری بیژن مفید با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به دهه‌ی پنجاه برمی‌گردد. پیش از آن داستانهایی برای کودکان را برای مؤسسه انتشارات فرانکلین ترجمه کرده بود.
ادامه خواندن «بیژن مفید» در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان
در تاریخ فرهنگ و ادبیات ما از دیدار دو ادیب و اندیشمند یا اولین ملاقات شاعرانی که ارادتی به هم داشته‌اند؛ داستانهایی وجود دارد که برخی مثل دیدار شمس تبریزی و مولانا بیشتر به افسانه می‌ماند و پاره‌‌ای هم مثل ملاقات ابوعلی سینا و ابوسعید ابوالخیر که محتوایش همچنان راز سر به مُهر است!