در معرفی «سهراب سپهری» بعد از نام او معمولا اول «شاعر» و بعد «نقاش» آورده می‌شود. «سهراب سپهری شاعر و نقاش ایرانی در پانزدهم مهرماه سال ۱۳۰۷ در کاشان متولد شد.»
دلیلش شاید این‌که طرح و تابلوهای نقاشی او را در ایران کمتر کسی از نزدیک دیده است. مگر به شکل تصویری و چاپ شده در کتاب و کارت و سایت‌های اینترنتی. کتاب‌ها و سروده‌هایش اما بیشتر در دسترس بوده و هست.
بعضی از جملات او در سروده‌هایش در این دو سه دهۀ اخیر، در جامعۀ ما ایرانی‌ها شکلی از «اصطلاح جا افتاده» پیدا کرده و در زبان و فرهنگ روزانۀ مردم، جاری و پذیرفته شده است. کافی است فقط بگویید: «اهل کاشانم. . .» یا «تا شقایق هست. . .». شاید حتی پشت سپر تاکسی ـ وانت‌های شهری، جملۀ «چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید» را هم دیده باشید.
محمدعلی فردین ۱۸ فروردین سال ۱۳۷۹ در تهران درگذشت. مراسم خاک‌سپاری او یکی از به‌یادماندنی‌ترین بدرقه‌هایی بود که مردم در وداع با هنرمند محبوب خود نشان دادند. شرکت انبوه مردم در این مراسم، و در میان آن‌ها، جوانانی با لباس‌های منقش به تصویر فردین، نسلی که بعد از انقلاب و کنار ماندن فردین از سینما به‌دنیا آمده بود؛ پرسشی تازه شد برای اهل تحقیق در مسائل و مقولات مربوط به جامعه‌شناسی اجتماعی.